Na 34 jaar ziel en zaligheid te hebben gestopt in de financiële dienstverlening, ben ik er nu klaar mee. Mijn baan opgezegd per 1 augustus en de boel ingeleverd. In goed overleg al per 1 juni vrijgesteld van werk.
Dankbaar voor de mensen die ik heb ontmoet en de kansen die ik heb gehad en gepakt. Fijne laatste werkgever.
Reden opzegging? Echt geen zin meer! Lang over nagedacht en elke keer uitgesteld? Ja.
Opgelucht? Ja!

In 1990 ingestapt om mensen te helpen in een vaak ondoorzichtige financiële wereld. Met kennis en beleving hen begeleid, op basis van vertrouwen. Van daaruit verbinding en gunning. Mede door het sociale gezinsnest waar ik uit kom, was mij dat op het lijf geschreven. Ja, juist in het woud van de financiële dienstverlening het verschil maken, met als uitgangspunt de behoeften van de mens/consument.
Het was oprecht een mooie lange reis en soms ook even niet.

De wereld verandert, sectoren ook, dat snap ik.
Paul verandert..dat besef ik ook.
Maar jongens…steeds meer wet-en regelgeving, processen, meetings, calls, targets, vastlegging/ AVG-proof, bila’s etc. Ik vind daar wat van, temeer omdat het ten koste gaat van waarom ik ooit ben gestart: mensen ontmoeten en helpen.

Hoe ook, onomkeerbaar en niet meer zeuren, keuzes maken!
‘Alleen de verandering houdt stand’, hangt bij mijn moeder op de ijskast.
Ook ervaren dat wedden op 2 paarden, een eigen praktijk en een loondienstverband, mij niet past.
Ook dat is een reden om te stoppen.

Goed verhaal Paul! En nu dan?
De afgelopen 2,5 maand bezig geweest met verbouwingen, gezin en kleinkinderen. Op de tandem naar Texel gefietst om ‘ns goed uit te waaien. En nog tal van dingen waar je in de drukte niet goed aan toe komt.
34 jaar werk vormt je…maar kan je ook in de weg zitten als je het roer echt omgooit.
Hoe ik me voel? Moe!
Ontwenningsverschijnselen? Zeker! Zekerheden overboord gegooid spannend? Zeker!!
Bovendien..bij stilstand ontstaat er ruimte en komt er nog meer bovendrijven. Voor de mensen die met mij hebben meegelopen de afgelopen decennia…na de wespensteek bij Shireen in 1995 is ons gezin en de wereld op z’n kop gezet. Overleven, vallen..en weer opstaan. Doorgaan, ‘niet lullen maar poetsen’, kinderen grootbrengen, schoorsteen laten roken. Nu in de levensfase om over m’n schouder terug te kijken naar die tijd. Het raakt nog altijd. Het verdriet, de verslagenheid, de onmacht…wat is er nou eigenlijk allemaal gebeurd? En hoe heb ik deze klus geklaard?
Trots op Shireen, de moeder van onze kinderen. Liefde voor haar. Zo sterk worden mensen niet meer gemaakt..
Ik merk dat ook dit erbij hoort in deze fase. Dus ik heb besloten hier de tijd voor te nemen. Want, zoals ik de cliënten in m’n zelfstandige praktijk altijd probeer mee te geven: eerst tot stilstand komen, goed voelen waar je staat en jezelf de vraag stellen ‘waar gaat het nu eigenlijk echt over?’ Van daaruit voorzichtig weer in beweging komen en keuzes maken. Daarbij dichtbij mezelf blijven: zingeving, liefde, vreugde en vrijheid.
Ik kan je zeggen..het is oprecht een pittige transitie!

Inmiddels veel meer de blik op m’n voorruit…en minder op m’n achteruitkijkspiegel.
Is er beweging? Zeker! Ben o.a. druk bezig met een verdiepende opleiding Rouw counseling en met ontwikkeling van m’n eigen praktijk. Prachtige gesprekken in De Woonkamer en daarbuiten, in verbinding. Daar heb ik nu tijd voor en dat is deel van mijn toekomst. Daar ligt mijn zingeving, met alles wat er nog meer op m’n pad komt.
Maar ik ben ook bewust van op tijd stilstaan, daar waar het vaak aan heeft ontbroken.
Benieuwd wat dit alles me gaat brengen en hoe dit gaat verrijken. Ik merk dat ik er zin in krijg, ruimte voel.
Zomer 2024, die staat op m’n tijdlijn!

Hoe ook, wat gelukkig NIET verandert in mijn leven is waar het ECHT over gaat: dankbaar voor het samenzijn en geluk met mijn lieve Liefde, mijn beide zoons met partners, mijn kleindochters ..en mijn geweldige familie.
En dat is een hele geruststelling😉!❤️